Moderatorzy: kunzang, Har-Dao, iwanxxx
Nie komplikuję sobie życia jak nie trza 
No jednak, moje pytanie do Piotra, dokładnie do tego się odnosi - czy wystarczy samo sprawne łozysko - tylko metoda podana Bahiyi. Pytanie jest takie dlatego, iż Budda (1)podaje metodę oraz (2) twierdzi iż jej owocem jest (3) Nibbana.Har-Dao pisze: Ja tylko do analogii z rowerem - pozostałe części roweru muszą być sprawne by jechać - więc analogicznie - musisz mieć właściwą mowę, nienagannie sprawną, właściwą koncentrację też. Brakuje ci tylko tego łożyska (właściwe cośtam... dopisac samemu czego brakuje).
Bahiyia, wydaje się, zrobił to samo - nie odniósł się do niczego innego, nie zadał o nic innego pytania, nie było żadnego zadręczania o Dhamme, co pochwalił Błogosławiony.Har-Dao pisze:Tyle - do reszty się nie odnoszę Nie komplikuję sobie życia jak nie trza
Mówiąc prosto to jest warunek konieczny do końca cierpienia, ale sam nie jest wystarczający. Trzeba mieć jeszcze ugruntowanie w cnocie (sīla) i skupieniu (samādhi), a nie tylko w przenikliwości (pañña). Pisałem to już na wiele sposobów...Spróbuje doprecyzować pytanie:
Skoro pouczenie dane Bahiyi dokładnie jest Metodą, to czy praktykowanie tylko i wyłącznie tak jak pouczono Bahiyię jest wystarczające by osiągnąć koniec cierpienia?
Czołem Bookerpiotr pisze:
Mówiąc prosto to jest warunek konieczny do końca cierpienia, ale sam nie jest wystarczający. Trzeba mieć jeszcze ugruntowanie w cnocie (sīla) i skupieniu (samādhi), a nie tylko w przenikliwości (pañña). Pisałem to już na wiele sposobów...
poza tym to "tylko to" odnosi się do już zrealizowania zaniku sobości. W pāli to brzmi: "Esevanto dukkhassā." Co dosłownie znaczy: "To jest wymiotowaniem/wyrugowaniem cierpienia." Np. w SN 34. 71 można znaleźć:Czy chodzi Ci o słowo "tylko"? Wiesz, nie ma uniwersalnych praktyk "na wszystko".
Zgadza się, Har-Dao. To po prostu oznacza, że Budda dobierał środki Metody w zależności od potrzeb i umiejętności istot. Nauczał tak, jak uważał iż ma być nauczane w takim i takim czasie, takim i takim miejscu, dla takiego i takiego człowieka lub grupy ludzi. Powraca tu ponownie temat poglądu mahajany o darze zręcznych środków, daru posiadanego przez Buddę, który to właśnie oznacza (zn. tak go rozumiem).Har-Dao pisze: By przeprowadzić to eksperymentalnie - będzie to trochę trudne, nikt z nas tutaj nie ma wzroku Buddhy i nie wie czego Tobie potrzeba, lub komuś innemu.
Należałoby mieć ten wzrok, zadać osobie A praktykę, poczekać aż ten ktoś przejdzie na drugi brzeg, dostąpi Wyzwolenia i wtedy wybrać osobę B (o innej struktórze psychicznej i kammicznej) zadać TĘ SAMĄ praktykę i zobaczyć co się stanie. W przypadku osoby B nie używamy już wzroku Buddhy - gdyż zdecydowaliśmy się stosować środek dla wszystkich jednakowy.
to przytoczę siebie jeszcze raz:Panowie, prawda jest jednak taka, że Bahiyia nie dostał żadnych innych nauk.
Ani o ugruntowaniu w cnocie ani o skupieniu.
Zatem można przypuszczać, że Bāhiya był kimś o dużych iddhi. A takie moce właściwie ukierunkowane są drogą do nibbāny. Zauważ Piotr, iż przy innej okoliczności, gdzie był na to czas, Błogosławiony proszony o zwięzłe wygłoszenie Metody, zrobił dokładnie to samo:piotr pisze:Witaj Booker,
to przytoczę siebie jeszcze raz:Panowie, prawda jest jednak taka, że Bahiyia nie dostał żadnych innych nauk.
Ani o ugruntowaniu w cnocie ani o skupieniu.
doskonale wiesz, że nie było tam na to ani miejsca ani czasu. Swoją drogą to nie wiem, czy kiedykolwiek Buddha chciał coś takiego przedstawiać, bo są różne możliwości w dochodzeniu do nibbāny, a i samą nibbānę można doświadczać na różne sposoby.
(...)
zauważam.Zauważ Piotr, iż przy innej okoliczności
Przecież w przypadku ven.Malunkyaputta nie weszli do miasta na żebraninę.piotr pisze:zauważam.Zauważ Piotr, iż przy innej okoliczności
"To nie jest czas na to, Bāhiyo. Weszliśmy do miasta na żebraninę."
a czy ten tekst mówi, że Błogosławiony był Przebudzony? Nie. Może z tej obserwacji też się da wyciągnąć jakieś ciekawe wnioski?Sutta mówi tylko tyle iż ven.Malunkyaputta był żarliwy i zdeterminowany.
Nie mówi, że był Przebudzony, ale wygląda na to, iż mnichom inaczej przedstawiał nauczanie, niż ludziom, tym dwóm akurat, którzy prosili o zwięzłe wygłoszenie Metody.piotr pisze:Witaj Booker,
a czy ten tekst mówi, że Błogosławiony był Przebudzony? Nie. Może z tej obserwacji też się da wyciągnąć jakieś ciekawe wnioski?Sutta mówi tylko tyle iż ven.Malunkyaputta był żarliwy i zdeterminowany.
Dziękuje, zpewne poczytam.piotr pisze: P.S.: Esej Ajahna Brahmavaṃso Bāhiya's Teaching.
czy zatem z tego można wyciągnąć wniosek, że nie był Przebudzony?Nie mówi, że był Przebudzony
Bhante Mālunkyaputta był bhikkhu w tym czasie.ale wygląda na to, iż mnichom inaczej przedstawiał nauczanie, niż ludziom, tym dwóm akurat, którzy prosili o zwięzłe wygłoszenie Metody.
Rozumiem iż zmieniasz akcent, wg. działania o które sam mnie posądzałeś?piotr pisze:Cześć Booker,
czy zatem z tego można wyciągnąć wniosek, że nie był Przebudzony?Nie mówi, że był Przebudzony
Tak był venerable, a jego iddhi to była żarliwość, zdeterminowanie i starczy wiek.Piotr pisze:Bhante Mālunkyaputta był bhikkhu w tym czasie.ale wygląda na to, iż mnichom inaczej przedstawiał nauczanie, niż ludziom, tym dwóm akurat, którzy prosili o zwięzłe wygłoszenie Metody.
chcę wiedzieć, czy zawsze taką samą metodologię przy analizowaniu tekstów stosujesz.Rozumiem iż zmieniasz akcent, wg. działanoa o które sam mnie posądzałeś?
Nie jestem pewien, czy mam jakąś metodologie do analizowania tekstów, ponieważ zasadniczo nie prowadzę praktyki opartej na studiowaniu pism. Zapewne więc ktoś, kto taką prowadzi, będzie miał tutaj dużą przewagę jeżeli chodzi o wykazywanie róznych rzeczy.piotr pisze:Witaj Booker,
chcę wiedzieć, czy zawsze taką samą metodologię przy analizowaniu tekstów stosujesz.Rozumiem iż zmieniasz akcent, wg. działanoa o które sam mnie posądzałeś?
Zapewne to. Drugie jednak, iż "ostatnia deska ratunku" a wyrażona przez Błogosławionego "pouczenie w skrócie" mogą mieć inny kontekst.Z Mālunkyaputta Sutty wynika, że to było krótkie i potężne przedstawienie Dhammy, które może u osób zaawansowanych w praktyce wywołać Przebudzenie. Zdaje się, że i Bāhiya i Mālunkyaputta czuli na sobie oddech śmierci, więc to była taka ostatnia deska ratunku ze strony Błogosławionego.
Zapewne poczytam ten esej ponieważ juz w sumie od dawna, pouczenie dane Bahiyi za mocno "pachnie" mi jednym z zasadniczych podejść nauczanych w zenie.Piotr pisze: A odnośnie bhante Mālunkyaputty to w innych suttach jest trochę o nim—w artykule Ajahna Brahmavaṃso znajdziesz więcej na ten temat.
od dawna tego chcę.EOT in peace?
Zatempiotr pisze:od dawna tego chcę.EOT in peace?
