CZy buddyzm jest duchowością?

[Har-Dao]

Czołem

Pytanie w temacie moze wydawać się banalne, a odpowiedź z załozenia - pozytywna, jednak czy aby na 100 %?

Najpierw trzebaby zbadać dokładnie czym jest duchowosć jako taka. Można przyjąć różne wyjaśnienia, różne perspektywy:

Duchowosć - (cyt. za encyklopedią gaz. wyborczej) - zespół postaw, przekonań, stanowisk wobec kształtujących określoną formę życia rzeczywistosci - Boga, świata duchów, świata człowieka, przyrody, a szerzej - wszystkich przejawów bytu zarówno w swej faktyczności, jak też dynamizmie stawania się. Pojęcie d. powstało na gruncie chrzescijaństwa z refleksji na temat wielości dróg prowadzących do Boga; sam termin d. wywodzi sie z pojecia ducha, (Ducha Świętego), który (...)kształtuje ich życie zgodnie z wolą Boga. Taka geneza pojecia d. zadecydowała o tym, że immanentnie zawiera się w nim idea Boga, religii czy szerzej transcendencji. (..) z czasem wprowadzono terminy (..) d. buddyjska (..) pojecia d. używa sie coraz cześciej w sensie pozbawionym bezpośrednich odniesień do sfery rel. staje się ono synonimem kultury, zwł. kultury wyższej - w znaczeniu bardziej subiektywnym - mentalności zbiorowej przede wszystkim mentalności elit intelektualnych danego narodu czy ludu (d. grecka, chinska, japońska)


Od razu widać pewne sprzeczności. Buddyzm nie jest drogą do Boga, to chyba każdy buddysta przyzna (choć może nie każdej tradycji...). Teraz cześciej mówi się już o jednostkowej duchowosci, ja mam taki system postaw i wierzeń, czy zasad, ktos ma inny. Czy zatem Ośmio Aspektowa Ścieżka prowadząca do wygaśniecia cierpienia byłaby tutaj duchowością? Śłowo d. nie brzmi tutaj, to tak jakby jakieś nakazy lekarza nazywać świętymi przykazaniami. To są rady, kto co personalnie zrobi z radami danymi przez Budde i innych "buddystów" zależy od nas samych. Mimo pewnych założeń, wszystkie ponoć dają sie sprawdzić (czego nie mozna zrobić z duchowoscia rozumianą w chrześcijańskim czy ogólnie mistycznym znaczeniu). Innymi słowy, duchowość w buddyzmie jeśli gdziekolwiek można ją wykazać winna właśnie być eliminowana z praktyki jako coś co jest kulą u nogi, niepotrzebnym założeniem, projekcją świata, wytrychem na wszystkie problemy. To co powyżej to też tylko pewien wgląd, jeden z, do niego też przywiązywać się nie trzeba...

namaste
p.

[jpack]

Witam!

Że buddyzm nie jest drogą do Boga to się nie zgodze. Ale jak sądze jest to tylko gra słów bo w rzeczywistośc dla buddystów stanie się buddą jest tym samy co dla chrześcijan osiągnięcie zbawienia(dojściem do Boga).

A co do duchowości to jakoś kojarzy mi się to z wiarą, z pewną intuicją ale jeszcze nie bezpośrednim doświadczeniem czy głębszym wglądem. Nie wiem... uduchowieni dla mnie są niektórzy księżą, niektórzy katolicy, JP II był dla mnie uduchowiony ale powiedzieć o Sakjamunim (nie wiem czy tak to sie pisze), Dalejlamie, Ramanie Maharishim że byli/są uduchowieni to chyba nieporozumienie...Oni byli/są jak sądze najczystszym przejawem Ducha. Duchowość może być wstępem do naszego rozwoju ale bardzo żadko może się przeistoczyć w jakieś wyższe poznanie jak np. u Eckharta.

Bye, bye!:):):):)

[piotr]

Że buddyzm nie jest drogą do Boga to się nie zgodze. Ale jak sądze jest to tylko gra słów bo w rzeczywistośc dla buddystów stanie się buddą jest tym samy co dla chrześcijan osiągnięcie zbawienia(dojściem do Boga).

Jak mi się wydaje chrześcijanie nie osiągają zbawienia. Zbawienie jest darem Boga, który otrzymuje się, lub nie, po śmierci.

I to nie jest żadna gra słów. Budda nie mówił o połączeniu się z absolutem jako o ostatecznym celu, ale o wygaśnięciu cierpienia i o tym jak to zrobić.

Duchowość to termin głęboko zakorzeniony w tradycji chrześcijańskiej. Tak jak ja to rozumiem to tendencja człowieka do poświęcania się sferze ducha, a odrzucaniu sfery materii. Sfera ducha utożsamiana jest z duszą, Bogiem itd. Sfera materii raczej odciąga od sfery duchowości niż do niej przybliża.

To raczej nijak się ma do tego co nauczał Budda.

P.

[Har-Dao]

Ano właśnie

Duchowosć to zachodni dualizm ciała i ducha/duszy. Najlepiej to chyba było pokazane w "Przygodach Barona Munchausena" Pythonów, gdzie głowa, szlachetna odrywała sie od sprośnego ciała.

Buddyzm też nie jest dojściem do Boga, a nawet jeśli istnieje Bóg, wraz z pomniejszymi bogami, to nie jest to cel praktyki. Nie powiem przystanek bo dziwnie zabrzmi :)))

Buddyzm jest źle interpretowany? Ależ skąd! Jest znacznie gorzej !Zachód bierze to co chce z buddyzmu, a przeca i oświecenie nie jest tym co Zachód myśli o nim, ani śunjata nie jest tym o czym myśli Zachód o tym i wiele innych. Dlaczego? Bo Zachód patrzy swoimi zachodnimi okularami i ani mu się widzi otwierać oczy na wschodnią sztukę myślenia (sic!) bo Zachód jeszcze jest w czasach kolonialnych, zawłaszczyć - wykorzystać dla swoich potrzeb - porzucić, niech sie dzieje wola boża - tak tez dzieje sie z buddyzmem gdy nazywany jest duchowoscią w dochodzeniu do Boga, Buddy-Boga, Pustka (czyli przemijalnosć wszystkich dharm-śunjata) - Nicością (niebytem) whatever.

Dobrze, że Dharma broni się sama :))))

pzdrwm
p.

[jpack]

Ale przecież istnieje mistycyzm chrześcijański. Nie myślicie chyba że mistyczni chrześcijanie dochodza do czegoś innego niż buddyści, sufiści czy kabaliści (ci od kabały:) ). Są to tylko nazwy. Chrześcijanie mówią o dojściu do Boga, sufisci jezcze inaczej to nazywaja, buddysci inaczej. Plotyn który nie pochodził z żadnej tradycji też to inaczej opisywał. W rzeczywistości jak sądze chodzi o jedno i to samo.

"Skoro poznacie samych siebie,
wtedy będziecie poznani
i będziecie wiedzieć, że jesteście
synami Ojca żywego.
Jeśli zaś nie poznacie siebie,
wtedy istniejeciew nędzy
i sami jesteście nędzą"

Jezus, Ewangelia Tomasza, Legion 3.

[Har-Dao]

Ale przecież istnieje mistycyzm chrześcijański.

Istnieje, no i? To ma o czymś zaswiadczać?

Nie myślicie chyba że mistyczni chrześcijanie dochodza do czegoś innego niż buddyści, sufiści czy kabaliści (ci od kabały:)

Ehh nie wiedziałem, że ty jesteś jednym z tych niuejdżowych łączycieli, co to starają sie za wszelka cenę łączyć i unifikować wszystko. Szkoda że każdy chce iść na łątwiznę. Później sie zaczyna zbierać to co się zasiało... ehhh.

Po pierwsze sufi, odmienia sie chyba "sufi" :))) Ci sufi, ten sufi.. ale mogę sie mylić, dawno sie tym zajmowałem choć czytałem kilka ciekawych kniżek. W każdym zrazie zachecam do lektur, kabały też (bosh, po cóż ja traciłem onegdaj czas na czytanie o "sefirot" i zasłonach i aniołach i innych... strata czasu całkowita.. dlatego polecam :)))

Jak podoba ci się plotyn i ogólnie widzę emanacje różnego rodzaju (kabała, sufi, gnoza chrześcijańska) -to wszystko opiera sie na idei Platona już, Plotyn to tylko rozwinął - emanacje - fajna sprawa, idealny świat, absolut, ale czy przez to będziesz się czuł mniej zestresowany jak sie dowiesz, że żyjesz w świecie tak marnym, że ejsteś ty i wszyscy dookoła bodaj 16 woda po kisielu (nie pamietam ile było stworzeń wszechświata przez Boga, kilka w te czy wewte różnicy nie robi). Mówię głupoty? Sprawdź sam.

Co do Ojca, to nie rozumiem po co sobie zawracać głowę Bogiem, tak jakby to był jakiś miecz wiszący nad wami jak nad jednym takim (damokles się zwał gość?). Jest sutta o tym (nie pamiętam, musiałbym sprawdzić)- zakład pascala napisany 2500 lat p. chr. tylko właśnie w stylu buddyjskim - pewna skondensowana część jest bodaj w kalama suttcie - zresztą ta sutta tutaj bardzo a propos jeśli chodzi o wiare czy nie wiarę, ale też właśnie o to, czy jest życie pośmiertne i jakieś niebo czy go nie ma - 4 pocieszenia - poczytaj to zobaczysz, że duchowość przy nich jest mrzonką.

http://theravada.port5.com/nauki_dane_kalamom.html

Tak na marginesie - jeśli parząc na cytat - poznam siebie i nie dojrzę, że jestem "synem Ojca żywego" to będę tym nędznym i tą nędzą? Chyba nie, bo to tylko ci co nie poznają siebie... ot zagwostka, najgorsze, że jestem tą nędzą, mimo wszystko, mimo logiki, mimo woli :)))

pzdrwk
p.

[piotr]

Są to tylko nazwy. Chrześcijanie mówią o dojściu do Boga, sufisci jezcze inaczej to nazywaja, buddysci inaczej.

Słowa nie są rzeczywistością ale jednak ją określają.

Budda mówi tak: "Sabbe dhamma anatta"

sabbe - wszystkie, każde
dhamma - uwarunkowane i nieuwarunkowane rzeczy
anatta - nie jaźń, nie dusza

Więc można to przetłumaczyć jako: "Wszystko jest nie jaźniowe"

Jeśli tak, to jak coś może coś poznać? Jak coś może się połączyć z czymś? Jak coś może być kimś?

Budda nauczał, że to pięć agregatów (khandha - forma, odczucia, percepcje, mentalne formacje, świadomość), które się same napędzają tworzą iluzję kogoś kto coś osiąga, kogoś kto cierpi itd.

Urzeczywistnienie mistyków jest dalekie od tego, czego przykład podałaś/eś niżej:

"Skoro poznacie samych siebie,
wtedy będziecie poznani
i będziecie wiedzieć, że jesteście
synami Ojca żywego."

Jest to bliższe koncepcjom nauczanym przez inne szkoły indyjskie, z którymi Budda się nie zgadzał i wiele razy dawał temu wyraz. Szkoły te nauczają o połączeniu się realnie istniejącej jaźni/duszy (atta) z absolutem od którego tak naprawdę nigdy nie były oddzielone ani różne. Czegoś podobnego Mistrz Ekchart dał wyraz w słowach:

"Oko,
w którym widzę Boga,
jest tym samym okiem,
w którym widzi mnie Bóg;
moje oko i oko Boga
są jednym okiem,
i jednym widzeniem,
i jednym poznaniem,
i jedną miłością."

Jest to jakby nie patrzeć dalekie od tego czego Budda nauczał po swoim Przebudzeniu.

Pozdrawiam,
Piotr

[jpack]

OK powiem jasniej. Mysle ze wszyscy mistycy choc z pozoru rozni (np.Budda i Jezus) mowia o tym samym. Tylko ze innymi slowami i w obrebie innych kultur(czasem bardzo róznych) przez co niektorym moze sie wydawac ze mowia o czyms innym.
Nie istnieje chyba Jaźń inna dla chrześcijan a inna dla buddystow? Jeżeli ktoś ją zrealizuje cały podział na religie naszego świata staje się nieistotny - tak mi się zdaje.

"Skoro poznacie samych siebie,
wtedy będziecie poznani
i będziecie wiedzieć, że jesteście
synami Ojca żywego."

A ten cytat przytoczyłem bo bardzo przypomina koan zen "Kim jestem?". Jak dobrze wszystko rozumiem chodzi o poznanie Kim się jest, czym jest to co obserwuje myśli, czym jest to co jest świadome tego postu. Zwrot "synami Ojca żywego" jest przecież tylko przenośnią.

yo!

[piotr]

OK powiem jasniej. Mysle ze wszyscy mistycy choc z pozoru rozni (np.Budda i Jezus) mowia o tym samym. Tylko ze innymi slowami i w obrebie innych kultur(czasem bardzo róznych) przez co niektorym moze sie wydawac ze mowia o czyms innym.

Budda wskazywał ludziom błędne poglądy po Przebudzeniu. Dlaczego to robił? Czy według twojego rozumowania nie powininno to być dla niego nieistotne? Przecież bramini mówiący o jaźni/duszy (atta) różnili się z nim tylko w słowach, tak?

Pomyślności,
Piotr

[jpack]

Ale dlaczego Budda miałby wskazywać ludziom błędne poglądy? Ja nic takiego nie powiedziałem.

"Przecież bramini mówiący o jaźni/duszy (atta) różnili się z nim tylko w słowach, tak? "

Sory, ale nie wiem o jakich braminów Ci chodzi.


Pozdrówki!

[ikar]

jpack napisałeś:
"OK powiem jasniej. Mysle ze wszyscy mistycy choc z pozoru rozni (np.Budda i Jezus) mowia o tym samym. Tylko ze innymi slowami i w obrebie innych kultur(czasem bardzo róznych) przez co niektorym moze sie wydawac ze mowia o czyms innym."

Oni byli różni i mówili róznymi słowami,a czy wynikało to z ich odmiennego doświadczenia czy z róznicy kulturowej tego niewiem.

"...przez co niektórym może się wydawać ze mowia o czyms innym"
Oni mówili o o dwóch róznych drogach(czasmi gdybyśmy im się bardziej przyjzeli dostrzegli bysmy pewne wspolne cechy).
Całkiem możliwe że te dwie drogi prowadzą do tego samego celu.
Popatrz Jezus przekształcił Judaizm, a Buddha braminizm. Do ludzi najlatwiej dotzrec poslugując sie czyms co znaja od urodznie.



Nie istnieje chyba Jaźń inna dla chrześcijan a inna dla buddystow? Jeżeli ktoś ją zrealizuje cały podział na religie naszego świata staje się nieistotny - tak mi się zdaje.

W tym problem że chrześcijanie widzą jedynie rozpad ciała i reszty materialnych form. Dlatego tak wielką wage przywiozują do duszy i jakiejs subtelnej czastki. Buddha widział nie tylko nietrwałość materi ,ale takze nietrwalosc uczuć, percepcji, zjawisk mentalnych oraz świadomosci.Tak wiec stwierdził ze nie ma żechy która posiadała by dusze.-tu proszę o poprawienie mni jesli wprowadzla bym kogos w blod

Pozdrawiam

[ikar]

zapomniałem o ""
"Nie istnieje chyba Jaźń inna dla chrześcijan a inna dla buddystow? Jeżeli ktoś ją zrealizuje cały podział na religie naszego świata staje się nieistotny - tak mi się zdaje. "-jpack

[Har-Dao]

Nie istnieje chyba Jaźń inna dla chrześcijan a inna dla buddystow? Jeżeli ktoś ją zrealizuje cały podział na religie naszego świata staje się nieistotny - tak mi się zdaje.

Jaźń to chyba trochę inna bajka. Chrześcijanie wierzą w niesmiertelną duszę, zreszta podobnie jak bramini w atmana. Budda mówił o anatmanie właśnie, czyli nie-duszy, braku duszy, stąd też braku duchowosci. Nie ma duchowości, skoro nie ma duszy, rozwoju tej duszy, podróży tej duszy czegokolwiek. Jaźń / świadomość też nie podróżuje przez egzystencje, to Budda też mówił. W Suttcie o Wygasnieciu Pragnienia mnich Saati miał właśnie takie błędne widzimisię, że świadomość "przechodzi" czy podróżuje przez życia. Budda wytłumaczył to mnichom, jak jest po prawdzie. (http://theravada.port5.com/sutta_o_wyga ... ienia.html)

pozdro

_(*)_

p

[piotr]

Ale dlaczego Budda miałby wskazywać ludziom błędne poglądy? Ja nic takiego nie powiedziałem.

Ty nie, ale ja napisałem. O tym, że tak w istocie było możesz się przekonać czytając sutry. Żeby nie być gołosłownym:

"Tak Panie jak rozumiem Dhamme nauczaną przez Błogoslawionego - to świadomość podróżuje poprzez egzystencje, nic innego."
"Jakaż to świadomość, Saati?"
"To ona wyraża, czuje i doświadcza dojrzewania dobrych i złych czynów, czynionych tu i tam, Czcigodny."
"Glupcze, gdzieżeś słyszał bym uczył Dhammy w taki sposób? Czyż nie ukazałem świadomości na wiele sposobow jako współzależnie powstającej? Bez uwarunkowań nie ma powstawania świadomości! Nie dość, że błędnie reprezentujesz nas przez swe mylne uchwycenie nauczania, to jeszcze, głupcze, sam na siebie ściągasz krzywdę i cierpienie."

Sory, ale nie wiem o jakich braminów Ci chodzi.

:-) Np. o tego: http://republika.pl/wmula/priv/kudanata.html

Jeśli już odpowiedziałem na twoje dodatkowe pytania, to teraz proszę o odpowiedź na moje: "Budda wskazywał ludziom błędne poglądy po Przebudzeniu. Dlaczego to robił? Czy według twojego rozumowania nie powininno to być dla niego nieistotne? Przecież bramini mówiący o jaźni/duszy (atta) różnili się z nim tylko w słowach, tak?"

Pozdrawiam,
Piotr

[jpack]

"Budda wskazywał ludziom błędne poglądy po Przebudzeniu. Dlaczego to robił? Czy według twojego rozumowania nie powininno to być dla niego nieistotne? Przecież bramini mówiący o jaźni/duszy (atta) różnili się z nim tylko w słowach, tak?"

Odpowiadam! : Budda wskazywał błędne poglądy po Przebudzeniu bo zdaje się że były wg niego rzeczywiście błędne. Nie wiem czy dobrze rozumiem, ale w tym linku co podałeś bramin mówi o "ja" które transmigruje po śmierci, i o duszy jako "oddzielnym bycie". Tymczasem Budda mówi że to co nazywamy "ja" jest tylko "zbiorem samskar" czyli zbiorem wrażeń i doświadczeń i że w rzeczywistości "ja" nie istnieje,lub "ja" nie jest różne od przypadkowego wrażenia czy doświadczenia , czy dobrze to rozumiem? Tutaj różnica jest wyraźna i nie jest to, to samo, tyle że przedstawione innymi słowami,fakt.

Teraz moje pytanie: Jeżeli "ja" nie istnieje to co jest świadome tego że "ja" nie istnieje, jeśli nie "ja"? I czy gdyby "ja" nie istniało czy człowiek nie byłby tylko chaosem niepowiązanych ze sobą wrażeń?

Pozrowionka!

[Nina2]

[quote="jpack
Teraz moje pytanie: Jeżeli "ja" nie istnieje to co jest świadome tego że "ja" nie istnieje, jeśli nie "ja"? I czy gdyby "ja" nie istniało czy człowiek nie byłby tylko chaosem niepowiązanych ze sobą wrażeń?[/quote]
LOL! Swietnie ujete!
Oczywiscie, ze Sat-Czit-Ananda istnieje i jest wieczne. A Atman jest Brahmanem. I na ten temat Budda sie wolal sie nie wypowiadac, bysmy z gory nie spekulowali teoretycznie. Zajal sie wszystkim co po drodze, co nas od tego oddziela. Budda byl konkretny i praktyczny.

[Nina2]

Duchowość może być wstępem do naszego rozwoju ale bardzo żadko może się przeistoczyć w jakieś wyższe poznanie jak np. u Eckharta.

Niejasne. A wiec czego brakuje, aby wyjsciowa duchowosc przeistoczyla sie w wyzsze poznanie?
Od czegos wszak trzeba zaczac.

[Nina2]

Ale przecież istnieje mistycyzm chrześcijański. Nie myślicie chyba że mistyczni chrześcijanie dochodza do czegoś innego niż buddyści, sufiści czy kabaliści (ci od kabały:) ). Są to tylko nazwy. Chrześcijanie mówią o dojściu do Boga, sufisci jezcze inaczej to nazywaja, buddysci inaczej. Plotyn który nie pochodził z żadnej tradycji też to inaczej opisywał. W rzeczywistości jak sądze chodzi o jedno i to samo.

Tez tak sadze. Mistyka jest jedna, choc wyjsciowych religii wiele. A na szczycie mistrzowie doskonale sie ze soba dogaduja.

[Har-Dao]

Oczywiscie, ze Sat-Czit-Ananda istnieje i jest wieczne. A Atman jest Brahmanem. I na ten temat Budda sie wolal sie nie wypowiadac, bysmy z gory nie spekulowali teoretycznie. Zajal sie wszystkim co po drodze, co nas od tego oddziela. Budda byl konkretny i praktyczny.

Ehhh

Szkoda nawet wyjaśniać bo i tak niczego sie niewyjaśni nikomu. Buddysta, nawet ten kto tylko szanuje nauki Buddy a nie manipuluje nimi dla własnejo widzimisię, nie mówi tak jak pisze nina. Zachecam do lektury "sutty o tym czego nie powiedziano". Kładę prawicę, że Budda nie mówił, nie miał na myśli, a wyraźnie i dokładnie przeciwstawiał sie założeniu Brahman-Atman - jeśli ktoś mówi inaczej, niech argumentuje jakkolwiek, a nie tylko poprzez swoje wyobrażenia i spekulacje. Poza tym bardzo mi przykro, że takie słowa padają, serio. Tak się smutno człekowi robi, takie współczucie na smutno....

brak namaste

p.

[ikar]

Nina2:

Oczywiscie, ze Sat-Czit-Ananda istnieje i jest wieczne. A Atman jest Brahmanem. I na ten temat Budda sie wolal sie nie wypowiadac, bysmy z gory nie spekulowali teoretycznie. Zajal sie wszystkim co po drodze, co nas od tego oddziela. Budda byl konkretny i praktyczny."

"I na ten temat Budda sie wolal sie nie wypowiadac, bysmy z gory nie spekulowali teoretycznie"
O i tego mi brakowało. Najwazniejsza jest ścieżka , a nie to co jest po śmierci.

Atman-Brahman - to spekulacja teoretyczna.Budda temu zaprzeczał.

[ikar]

Znaczy się Budda zaprzeczał istnieniu Atmana czy Brahmana
A to że "Atman jest Brahmanem" to już zupelnie inna sprawa.

[piotr]

Teraz moje pytanie:

[1] Jeżeli "ja" nie istnieje to co jest świadome tego że "ja" nie istnieje, jeśli nie "ja"?

[2] I czy gdyby "ja" nie istniało czy człowiek nie byłby tylko chaosem niepowiązanych ze sobą wrażeń?

[1] Świadomość (vinnana), która jest przemijająca (annica), nie dająca satysfakcji (dukkha), nie-jaźniowa (anatta), jest świadoma wewnętrznego, umysłowego (mano), doświadczenia mentalnego (citta), które mówi "ja nie istnieje".

[2] Prawie tak jest. Jednak Budda nauczał też współzależnego powstawania (paticca-samuppada), w którym wyjaśnił co z czego powstaje, dlaczego powstaje cierpienie, skąd się biorą narodziny, starzenie się i śmierć itd... Wyjaśnił też jak można położyć temu kres. Dla nas obecnie to może się wydawać chaotyczne, bo nie postrzegamy tego procesu, zazwyczaj widzimy tylko koniec - brak satysfakcji, cierpienie, dukkha.

Czcigodny Chah napisał, że to przypomina spadanie z drzewa i uderzanie o kolejne gałęzie. Gdy spadasz to nawet nie wiesz w ile ich uderzyłeś. Jedyne co wiesz, gdy już spadniesz, to to że spadłeś i że cię boli.

Trzeba dodać, że Budda nie nauczał, że "ja" nie istnieje. Nie nauczał tego, bo byłby to nihilizm. Nie nauczał też, że "ja" istnieje, bo byłby to eternalizm. Nauczał anatta - nie istnieje niezależne "ja", które mógłbyś znaleźć pośród czegokolwiek na tym świecie. Innymi słowy - wszystko jest współzależne.

Przy okazji dołączam się do apelu Har-dao, by jednak swoje zdanie argumentować nie tylko zwrotami retorycznymi, zwłaszcza gdy mówimy czego nauczał a czego nie nauczał Błogosławiony. Dzięki za ważne pytanie jpack.

Podstawy buddyzmu: http://accesstoinsight.org/lib/authors/ ... el394.html
Współzależne powstawanie: http://dhamma.ru/lib/paticcas.htm
Sutta o poszukiwaniu duszy (Anatta-sutta): http://theravada.50webs.com/html/sutta_ ... duszy.html
Pancakhandha: http://theravada.50webs.com/khanda.jpg

Pomyślności,
Piotr

[jpack]

Duchowość może być wstępem do naszego rozwoju ale bardzo żadko może się przeistoczyć w jakieś wyższe poznanie jak np. u Eckharta.

Niejasne. A wiec czego brakuje, aby wyjsciowa duchowosc przeistoczyla sie w wyzsze poznanie?
Od czegos wszak trzeba zaczac.

Masz racje, źle to napisałem. Zdaje się że prawie zawsze zaczynamy od duchowości od wiary. Wiara jest intuicją że istnieje coś głebszego i bardziej pewnego lecz nadal jest to tylko intuicja. Jednak gdy wiara nam przestaje wystarczać zaczynamy szukać czegoś bardziej konkretnego. Jeśli dobrze i wytrwale szukamy to właśnie to "znajdujemy". Tak mi się zdaje...


Piotr Twoja odpowiedź mnie wysoce satysfakcjonuje! Tylko że nadal nie rozumiem. Zdaje mi się że mówisz tak: Jestem świadomością która jest ani mną ani też nie-mną. tak? Tzn że nie istnieje jakaś świadomość która byłaby różna od tego czego sama jest świadoma? Świadomość jest świadoma siebie samej? Czy dobrze to rozumiem?

Pozdrówki!!!!!

[piotr]

Piotr Twoja odpowiedź mnie wysoce satysfakcjonuje! Tylko że nadal nie rozumiem. Zdaje mi się że mówisz tak: Jestem świadomością która jest ani mną ani też nie-mną. tak? Tzn że nie istnieje jakaś świadomość która byłaby różna od tego czego sama jest świadoma? Świadomość jest świadoma siebie samej? Czy dobrze to rozumiem?

Może przytoczę słowa Buddy:

Świadomość jest pozbawiona duszy. Gdyby świadomość posiadała własną duszę, nie rozpadałaby się. Było by wówczas możliwym nakazanie świadomości "niech ta świadomość będzie taka", albo "niech ta świadomość nie będzie taka". Ale precyzyjnie dlatego, że świadomość nie posiada duszy, podlega ona rozpadowi. Nie jest również możliwym nakazanie świadomości "niech ta świadomość będzie taka", albo "niech ta świadomość nie będzie taka".

(...)

"Jak sądzicie mnisi, czy świadomość jest trwała czy nietrwała?"
"Nietrwała Panie."
"Czy nietrwałe jest przyjemne czy stresujące?"
"Stresujące Panie."
"Czy coś, co jest nietrwałe, stresujące i podlega zmianom może być uważane za moje, moją duszę, to czym ja jestem?"
"Nie Panie."

(...)

Każda świadomość czy to w przeszłości, teraźniejszości czy przyszłości, każda bez wyjątku, jaka by nie była, powinna być postrzegana we właściwy sposób jako: "to nie jest moje, to nie jest moja dusza, to nie jestem ja."

Anatta-lakkhana Sutta, SN XXII. 59

oraz słowa mniszki Vajiry:

Tak jak gdy dla zgromadzenia części,
używane jest słowo 'powóz',
tak gdy obecne są agregaty (khandha),
istnieje konwencja 'żyjącej istoty'

Vajira Sutta, SN V.10

Budda nauczał, że jest sześć rodzajów świadomości:

[1] oka
[2] ucha
[3] nosa
[4] języka
[5] ciała
[6] umysłu

Gdy pytasz: jeżeli "ja" nie istnieje to co jest świadome tego że "ja" nie istnieje, jeśli nie "ja"?, to odnosząc się do nauki Buddy istnieje tylko ta pytająca świadomość umysłowa, nie ma jednak nikogo kto by był jej świadomy, nikt za tą świadomością nie stoi, nie ma tam atta - czegoś sprawującego nad tym kontrolę lub czegoś nieśmiertelnego i wiecznego.

Świadomość (jak każda inna khandha) powstaje w wyniku prawa współzależnego powstawania, które jest bardzo ważnym elementem nauki Buddy i wartym poznania zwłaszcza w tym kontekście. Polecam lekturę linków które powyżej podałem.

Piotr

[Har-Dao]

Ja tylko dorzucę coś co mi onegdaj pomogło:

Jest 18 elementów, które warunkują wszystkie procesy myślowe:

1 organ widzenia
2 organ słyszenia
3 organ powonienia
4 organ smaku
5 organ cielesny
6 obiekt widzenia
7 obiekt słyszenia
8 obiekt powonienia
9 obiekt smaku
10 wrażenia cielesne
11 swiadomość widzenia
12 swiadomość słyszenia
13 swiadomość powonienia
14 swiadomość smaku
15 świadomość ciała
16 element umysłu (czyli psychika)
17 obiekt umysłu (coś fizycznego lub psychicznego)
18 element swiadomości umysłu (też tylko psychika)

_(*)_

p.

[zbyt]

Znaczy się Budda zaprzeczał istnieniu Atmana czy Brahmana
A to że "Atman jest Brahmanem" to już zupelnie inna sprawa.

To akurat jest jasne - jest w Kanonie taka sutra (Brahmajalasutta DN II,5), w której Budda mówi o Brahmanie jako o istocie powstałej u początków świata i uważającej się (błędnie!) za jego stwórcę. Jednak i on, mimo swej potęgi, okazuje się ignorantem i podlega prawu karmy.
Poza tym "żaden bóg ani Brahma nie jest twórcą samsary, istnieją [tylko] proste zasady wynikłe z przyczyny i tworzywa" (Visuddhimagga XIX, 20)

Kwestia anatty została już wyłożona przez Piotra i Har-Do. Dodał bym do tego uwagę, że pytany o te kwestie Budda zwracał uwagę na przemijalność czynników konstruujących "ja". Konczył to frazą "nauczam o cierpieniu i jego ustaniu".
Uchylał się natomiast od rozstrzygającej odpowiedzi na temat jaźni (atta), co widać choćby w rozmowie z wędrowcem Vacchagottą. Sądzę, że w perspektywie Dharmy jest to po prostu pytanie źle zadane...

I na koniec mały cytacik: "Każde rodzące się cierpienie ma świadomość jako swój warunek; wskutek zatrzymania świadomości nie powstaje już cierpienie. Mnich rozpoznaje to niebezpieczeństwo [myśląc]: <<Warunkiem cierpienia jest świadomość>> uspokoiwszy świadomość, szcześliwy, osiąga całkowite wygaszenie" (Suttanipata 734-735)

[piotr]

Dodał bym do tego uwagę, że pytany o te kwestie Budda zwracał uwagę na przemijalność czynników konstruujących "ja". Konczył to frazą "nauczam o cierpieniu i jego ustaniu". Uchylał się natomiast od rozstrzygającej odpowiedzi na temat jaźni (atta), co widać choćby w rozmowie z wędrowcem Vacchagottą. Sądzę, że w perspektywie Dharmy jest to po prostu pytanie źle zadane...

Najwyraźniej, bo po tym zdarzeniu Błogosławiony wytłumaczył Anandzie, dlaczego nie odpowiedział na pytanie Vacchagotty: "Czy istnieje atta? Czy nie istnieje atta?". Miał powiedzieć, że odpowiedź na te pytania nie prowadziałaby do zrozumienia anatta a w konsekwencji do położenia kresu cierpieniu.

Co ciekawe, niestety niektórzy interpretują milczenie Buddy w tej kwestii jako, otwarcie drogi do spekulacji jakoby jakieś "coś", jednak istnieć miało.

Warto wiedzieć również, że Błogosławiony dzielił zadawane pytania na:

[1] te na które odpowiada się kategorycznie, tak, nie, to lub tamto
[2] te na które odpowiada się używając analizy
[3] te na które odpowiada się pytaniem
[4] te które powinny zostać odłożone na bok

Jeśli spojrzy się na to w świetle Sutty o Liściach to wiele staje się jasne :-)

P.

[zbyt]

Co ciekawe, niestety niektórzy interpretują milczenie Buddy w tej kwestii jako, otwarcie drogi do spekulacji jakoby jakieś "coś", jednak istnieć miało.

Zgadza się, moja praca doktorska będzie na temat anatty i stąd znam sprawę.
Generalnie wśród badaczy starszej daty (G. Grimm, J. Perez-Remon) panuje tendencja do doszukiwania się "metafizycznego ja". W skrócie Panowie Ci twierdzą jakoby Budda nauczał tylko o tym co nie jest jaźnią umożliwiając nam dotarcie do "prawdziwego ja". Na milę pachnie to Upaniszadami i ich Atmanem.
Pogląd ten weryfikuje Peter Harvey w "Selfles mind". Moim zdaniem książka ta jest ge-nial-na.

Dla zainteresowanych: główna książka George Grimma tj. "Doctrine of the Buddha" jest dostępna w necie jako pdf na stronce http://www.attan.com/.
Z góry ostrzegam, że sama stronka to niezły hardcore - połączenie buddyzmu, upaniszad i emanacjonizmu.
Z tego co tam nasmarowali można by rzucić niezły topic ale waham się bo może być ciepło ;-).

Nowicjusze raczej niech tego nie czytają, a już na pewno nie wierzą zbyt łatwo. Okay, zostaliście ostrzeżeni... :-)