Forum e-Budda PL

Witam, skoro wygląda to tak, ze żadna myśl nie jest moja, wszystkie pragnienia jaki mam od urodzenia, zostały mi wgrane do głowy. W sensie, to co lubię zidentyfikowało to co widziałem od urodzenia. Mam pytanie, czy w takim razie cokolwiek jest tutaj moje, W sensie czy jakieś pragnienia sa takie czysto"moje" W sensie , urodziłem się z nimi i one kierują moim życiem , bo chce je spełnić? Czy ja jestem jedynie świadomością, i mam sobie wybierać z tych rzeczy które mi tutaj zaserwowano co mi się podoba i żonglować tym tym? Nie podoba mi się ta perspektywa. Proszę żeby ktoś się na ten temat wypowiedział

Hej, jak to nie jest Twoja? A kto niby miałby Ci "wgrać" myśli czy pragnienia i "serwować" rzeczy do wyboru? Czytałam Twój post wiele razy, jednak przyznam, że nadal nie rozumiem, o czym piszesz i o co pytasz. Mógłbyś wypowiedzieć się jaśniej? Może zabrzmi to okrutnie, ale według buddyzmu za sposób myślenia i odczuwania odpowiada zawsze właściciel myśli i uczuć, one od urodzenia są wyłącznie jego i niczyje poza tym.


Pozdrawiam, gt

witaj

...no tak, raczej nie do końca, to jest tak
mogę powiedzieć, że myśli się manifestują, ale nie mogę powiedzieć, że jestem myślą. mogę powiedzieć, że myśli się, ale nie mogę powiedzieć, że jestem procesem myślenia. itd
...to ani nie jest moje, ani nie jest mną

pozdrawiam

_________________
.
walking on my grave

Cześć

nie pisałam o myślach i odczuciach, a o sposobie, w jaki myślimy i odczuwamy, ściślej mówiąc, o stosunku do własnych myśli i uczuć, także o nawykach, które decydują, że sposób jest taki, a nie inny. Słowa "moje", "twoje", "właściciel" mają podkreślić indywidualność myślenia i odczuwania. Co by nie powiedzieć o "ja", indywidualności procesów psychicznych nie da się wyminąć. Nie da się również wyminąć odpowiedzialności za indywidualne manifestacje tych procesów w postaci intencji, słów czy działań, jeśli miałoby wchodzić w grę osiągnięcie celu buddyjskiej praktyki. Tak bym to uściśliła.


Pozdrawiam, gt

Właśnie też jestem na stanowisku, że osobista odpowiedzialność za działania (kamma) myślą, mową i ciałem powinna być ramą, w której osadzona jest praktyka percepcji "nie moje, nie ja, nie moja jaźń" (anatta-sañña).