Forum e-Budda PL

1. Czy negatywna karma może się wypalic w świecie istot boskich ?
Całkowicie czy tylko cząstkowo ?
2. Czy negatywna karma może się całkowicie wypalic w świecie ludzkim ?
3. Czy negatywna karma może się całkowicie wypalic tylko w świecie piekielnym ?
4. Dlaczego buddyzm odradza odrodzenie się w piekle a doradza odrodzenie się w wyższych światach , nawet gdy ktoś ma ciężką karmę prowadzącą do piekła ?
5. czy dlatego że w wyższych światach można medytowac i robic dobre czyny , przez co zrównoważyc złą karmę dobrą karmą , lub wyzwolic się ?
6. Czy dlatego że z tej samej karmy cierpienie w świecie ludzkim będzie o wiele mniejsze niż cierpienie w piekle z tej samej karmy ?
7. Czy więc w jaśniejszym , bardziej świadomym , uduchowionym , moralnym , przyjemniejszym , lepszym świecie kara za taką samą złą karmę będzie owiele lżejsza niż w ciemniejszym , bardziej chorym świecie: np. w piekle ?
8. Jednak z tego co wiem zła karma nie ma szans się wypalic w świecie boskim. To prawda ? Dlaczego ?

Jest bez błedów ort ?

Moim zdaniem to niepotrzebne wikłanie się w konceptualne rozważania o małej wartości dla praktyki.Ale to to tylko IMO i już siedzę cicho

7 pytanie jest ciekawe. Ja mam w tym zamierzenie , widzę sens.

Nie wiem. Chociaż podobno każdy z nas przebywał w każdym ze światów wiele razy.
Biorąc za przykład jedyną osobę, której się to udało - Buddhe; rozwiązania są dwa. Pierwsze to mówiąc krótko: tak. A drugie to, to; że Buddha już przyszedł na świat wyzwolony, i odegrał przedstawienie dla pożytku innych.
Tylko? Nie.
No nie wiem czy odradza odradzanie się w piekle. Jeden mistrz Zen mówił, że tam właśnie chce się odrodzić, po to by zakładać ośrodki Zen.
Myślę, że w każdym świecie można robic dobre czyny.
Zdaje się, że jest karma która powoduje odrodzenie w świecie ludzkim i jest karma która powoduje odrodzenie w świecie piekielnym.
Jedna z interpretacji mówi, że buddha już w niebie Tuszita był wyzwolony. (bodajże?)
Tak.

Pozdrawiam

Tu najczęściej wypala się tylko dobra karma. Jest jej coraz mniej, ponieważ życie w świecie bogów polega głównie na konsumowaniu 'karmicznych dóbr' nagromadzonych w poprzednich żywotach. Bogowie nie myślą o dharmie, bo nie mają takiej potrzeby, przeżywają wyłącznie przyjemne stany, więc brakuje motywacji. Kiedy ich dobra karma wyczerpuje się, w jej miejsce pojawiają się nasiona niewypalonej negatywnej karmy z przeszłości i zaczynają dojrzewać. Jest zazwyczaj za późno, by cokolwiek zmienić i dlatego teksty mówią, że większość bogów odradza się po śmierci w niższych stanach.

pzdr, gt

Tylko? W piekle właśnie najtrudniej wypalić złą karmę, bo ta ciągle staje się przyczyną nowej negatywnej. Brakuje dobrych wrażeń, które mogłyby jakoś tę negatywną zrównoważyć, a później nad nią przeważyć. By praktykować dharmę trzeba mieć jakieś minimum sensownych warunków ku temu. Trudno o takie w piekle, chyba przyznasz? Mówi się, że życie w piekłach jest wyjątkowo długie, a życie w świecie bogów niezwykle krótkie.

gt

No ale w piekle nie stwarza się za bardzo nowej karmy decydującej o kolejnym odrodzeniu prawda? Po prostu wyczerpuje się skutki karmy, która zdecydowała o odrodzeniu w światach piekielnych.

niewiem jak tu się robi quote i wrote ? I co to znaczy ?

Dla mnie całkowite wypalenie negatywnej karmy jest czymś co następuje w momencie Oświecenia, tak to sobie wyobrażam.
Podobnie Buddha wypowiedzial się o Dewadacie. Niepamiętam dokładnie, nie chce pomieszac; sorry, jakoś to było, że przyjął go do Sanghi pomimo jego złych zamiarów, bo to było z korzyścią dla niego.
W Bardo Thodol zdaje się, że proponuje się tricki które pozwalają w momencie śmierci; ze względu na siłę tego doświadczenia, zrealizować tęczowe ciało tudzież rozpoznać swoją własną naturę. Nie pójście do piekła jest efektem ubocznym jakby, bardziej chyba chodzi o to, że jak już się odradzać to w warunkach sprzyjających praktyce.
No to nie wiem Chyba zależy co Ci Bogowie z tymi swoimi boskimi mocami wyprawiają

Pozdrawiam

wyzwolenie wrote:
Czy negatywna karma może się całkowicie wypalic tylko w świecie piekielnym?

Green Tea Wyzwolenie
to ciekawe , możesz rozwinąc myśl ? Skąd znasz taki pogląd ?
Czy w piekle tworzy się negatywną karmę , czy tylko wypala się negatywna karma ?
Tak ogólnie gdy się cierpi , to można stworzyc więcej negatywnej karmy , ponieważ wtedy możemy kraśc albo zabijac żeby przeżyc albo z frustracji itd.
Ale czy w piekle możemy zabijac , kraśc , przeklinac swoją sytuację i innych ?

Lotsawa napisał :
Podobnie Buddha wypowiedzial się o Dewadacie. Niepamiętam dokładnie, nie chce pomieszac; sorry, jakoś to było, że przyjął go do Sanghi pomimo jego złych zamiarów, bo to było z korzyścią dla niego.
W Bardo Thodol zdaje się, że proponuje się tricki które pozwalają w momencie śmierci; ze względu na siłę tego doświadczenia, zrealizować tęczowe ciało tudzież rozpoznać swoją własną naturę. Nie pójście do piekła jest efektem ubocznym jakby, bardziej chyba chodzi o to, że jak już się odradzać to w warunkach sprzyjających praktyce.


wyzwolenie napisał :
Tak , właśnie o to mi chodzi , że zaleca się odrodzenie w wyższym świecie.
Ale dlaczego ? Aha - w warunkach sprzyjających praktyce.
Ale pytałem , czy nie chodzi o to , że w lepszym świecie skutki złej karmy są lżejsze ?
I to jest moje główne pytanie tego tematu. 7 pytanie.

Może dlatego, że w wyższych światach można efektywniej pomagać innym istotom? Nie rozumiem co masz dokładnie na myśli mówiąc wyższe światy.

3 wyższe światy to termin buddyjski.
Są to światy : ludzi , asurów , istot boskich .

7 pytanie .
7. Czy więc w jaśniejszym , bardziej świadomym , uduchowionym , moralnym , przyjemniejszym , lepszym świecie kara za taką samą złą karmę będzie owiele lżejsza niż w ciemniejszym , bardziej chorym świecie: np. w piekle ?

Niewiem , dlatego się pytam , ale naprzykład gdy cierpie i ktos mnie denerwuje , to cierpię bardziej , niż gdybym się dobrze czuł i ktoś mnie wtedy denerwował .

No właśnie, Iwanxxx też już napomknął na ten temat. Niestety, nie mam żadnego tekstu pod ręką. Sprawdzę przy okazji, jak to jest, czytałam o tym dość dawno (buddyzm tybetański) i pewnych rzeczy mogę nie pamiętać. Wydaje mi się, że teoretycznie zawsze w każdym świecie istnieje możliwość tworzenia nowej karmy. W świecie bogów przez bardzo długi okres czasu brakuje do tego motywacji, po prostu nie ma cierpienia. A gdy się pojawia, niewiele już można zrobić. W piekłach jest z kolei za dużo cierpienia, trudno tu o cokolwiek innego, poza przeżywaniem koszmarów. Ale w piekle zmieniające się stany emocjonalne wskazują na pewne zależności przyczyna-skutek, nie wiem, czy pozostają one bez wpływu na długość przebywania w tej sferze. W świecie bogów wyłączne wypalanie się dobrej karmy bardziej jest związane z egoistycznym nastawieniem warunkującym konsumpcyjny styl życia. W piekle nie chodzi przecież o konsumpcję, lecz niemożność do pewnego momentu wyrwania się z kręgu cierpienia. Sprawdzę to. Chyba, że już ktoś wie na pewno...

gt

Nie ma kary, jest tylko prawo przyczyny i skutku. Jest również cierpienie. Z buddyjskiego punktu widzenia dobre odrodzenie to takie, które zapewnia dalszy rozwój, zmierzanie ku oświeceniu. A osiągnąć oświecenie to inaczej wyjść poza przyczynę-skutek i poza cierpienie, stać się od nich niezależnym. Świat ludzki nie jest najgorszym miejscem do wykonania takiej pracy

Jasny, bardziej świadomy, przyjemniejszy, lepszy świat nie oznacza "lżejszej złej karmy" oznacza lepszą karmę. Ale nie tak trudno tę lepszą wymienić na gorszą, jeśli nie pracuje się nad pomnażaniem dobra własnego i innych.

gt

Z grubsza można powiedzieć, że są 3 rodzaje karmy: zła, dobra i właściwa. Zła prowadzi do nieprzyjemnych rezultatów, dobra prowadzi do przyjemnych rezultatów a właściwa karma to Ścieżka. Jeśli wyczerpią się rezultaty złej karmy (a nie ma dodatkowo praktyki Dharmy), to zostanie dobra karma - np prowadząca do odrodzenia w niebie. W AKBh jest kilka podziałów według różnych pism, ale sprowadzają się właśnie do tego, że karmy prowadzącej do dobrych odrodzeń nie nazywa się "złą", ale sama w sobie nie prowadzi do wyzwolenia.

Pzdr
Piotr

Jakie są zatem korzenie karmy właściwej? Ja wiem, to bardzo ogólne pytanie
Czy "gromadzenie" karmy właściwej pochodzi z wolicjonalnego aktu np. praktyka pokłonów?
Czy może nastąpić jakaś sytuacja która w naturalny sposób skłoni nas do gromadzenia karmy właściwej, bez "przymuszania się do praktyki"? Tzn. np. następuje jakieś silne, dramatyczne wydarzenie, które skieruje nas ku gromadzeniu karmy właściwej jak gdyby w sposób "oczywisty, naturalny"?
Karma właściwa prowadzi do "nie-odradzania" wcale; jest jak gdyby anty-karmą?

Pozdrawiam

Karma właściwa tworzy się gdy medytujesz i robisz pozytywne czyny z intencją wyzwolenia się , lub z intencją osiągnięcia stanu Buddy.

6. Czy dlatego że z tej samej karmy cierpienie w świecie ludzkim będzie o wiele mniejsze niż cierpienie w piekle z tej samej karmy ?
7. Czy więc w jaśniejszym , bardziej świadomym , uduchowionym , moralnym , przyjemniejszym , lepszym świecie kara za taką samą złą karmę będzie owiele lżejsza niż w ciemniejszym , bardziej chorym świecie: np. w piekle ?

Czytałem też że jakiś buddysta , jogin modlił się żeby jego zła karma wypaliła się w świecie ludzkim a nie piekielnym.
Albo przykład Milarepy : Marpa zafundował mu wielkie cierpienie , co oczyściło Milarepę. Gdyby nie to , Milarepa w piekle przeżywał by chyba milion razy większe cierpienie. Dlaczego ? Czy dlatego że piekło to ciemniejszy , gorszy świat ? Czy może Milarepie udało się dostac odpłtę milion razy mniejszą , bo dostał ją od oświeconego nauczyciela - Marpy ?

Czytając sutrę Ksitigharby też odniosłem wrażenie , że jak ktos dostanie się do piekła to przechlapane.
Pozatym odradza się utrzymywania negatywnego stanu umysłu w momencie śmierci , bo wtedy można się odrodzic w piekle nawet , nawet gdy nie ma się tak ciężkiej karmy.
Czyli ktoś ma karmę wporządku , ale gdy w momencie śmierci ma negatywny stan umysłu , może spaśc do piekła i jak go piekło złapie to nie wypuści go miliony lat z ognia. Nie wiem czy tak jest , bo nie jestem Khenpo ani Budda , ale tak moge to widziec , opierając się na naukach buddyjskich , które znam.

Ale spokojnie , wszystko będzie dobrze , nie wiadomo czy to prawda , inne nauki mówią inaczej. Ale to już tak poza nawiasem.

http://sasana.wikidot.com/kukkurawatika-sutta

Zgodnie z tą suttą korzeniem właściwej karmy jest chęć porzucenia zarówno złej jak i dobrej karmy.
Oczywiście - chodzi o podejmowania tych działan które są pożyteczne (kuśala) a porzucić te, które nie są.
Obawiam się, że bez "przymuszania się" niewiele da się zdziałać. Ale jasne, wiele osób doświadcza jakiegoś wydarzenia w życiu, które pcha ich ku praktyce - wystarczy poczytać biografie nauczycieli.
Wydaje mi się, że można tak powiedzieć - są to działania prowadzące do porzucenia każdej karmy.

Pzdr
Piotr

Bez sensu. Jak może być cierpienie większe lub mniejsze z jednej i tej samej karmy? Mieszasz. Jedna karma = jeden skutek. (Tzn skutków może być wiele, nie ważne; ale z określonej konkretnej karmy będą zawsze te same) Bez względu na rejon/przestrzeń gdzie się tej karmy doświadcza. Karma kierująca do piekła jest inna niż karma kierująca do świata ludzi. Karma tworzona w świecie ludzi jest inna od karmy tworzonej w piekle. Tak mi się wydaje.

Pozdrawiam

iwanxxx, a masz coś na temat karmy która stwarza warunki dobre do praktyki? Chodzi mi tu np. o retrity, izolacje, życie w trudnych warunkach? "coś" tzn filozoficzne traktaty w stylu wasubandhu, oparte na logicznym rozumowanie popierające tego typu życie(tudzież sutry). O karmę, która jest dobrą glebą do powstawania karmy właściwej. Ciekaw jestem jak to jest prezentowane w literaturze powiedzmy "wschodniej". Argumentów jestem ciekaw. Nie brakuje tego typu tekstów w naszym kręgu kulturowym, tekstów opisujących życie ascetyczne, wzorce parenetyczne pustelników... No, przynajmniej były takie teksty u początków chrześcijaństwa, do Lutra powiedzmy... Yy.. no.

Pozdrawiam

Nie mam filozoficznych traktatów, ale tradycyjnie mówi się, że jeśli na prawde zabierzesz się za praktykę, to wszędzie pojawię się bodhisattwowie, by Ci pomóc. Jak napisał Seosan Daesa, dharma jest światłem mądrości, karma jest ciemnością ułudy; światło i ciemność nie są równymi przeciwnikami. Trzeba tylko chcieć, a praktykować można w każdych warunkach. Przywiązanie do warunków może być sporym problemem. Bon Shim SSN mówiła mi kiedyś, że to jest główny problem mnichów: brak przeszkód, brak codziennych problemów. Bez nawozu lotos nie wyrośnie

Pzdr
Piotr

Pięknie. No to czemu Bodhidharma wyruszył na wschód?

Zakładając, że nie pytasz mnie o odpowiedź na kongan, co to ma do rzeczy?

Po co się dokądkolwiek ruszał, skoro mógł praktykować tam gdzie był?

On nie poszedł do Chin praktykować, on poszedł do Chin nauczać.

Może chodzi Ci o takie teksty:
Maha-Saccaka Sutta (MN 36)

Myślę, że zdecydowanie nie. "Kara" (to słowo działa na niektórych jak płachta na byka, więc bym powiedział raczej, że skutek ) wynikająca ze złej karmy w świecie lepszym może czasem wolniej dojrzewać. Owoc daje taki sam, czy to w świecie lepszym czy gorszym. Jak ktoś jest np. nieuważny, wpadnie pod samochód i mu odrąbie nogę, to nieważne czy jest bogaty czy biedny, tak? Skutek taki, że nogi brak. Jak ktoś jest istotą boską, to tak czy inaczej umrze, podobnie jak ten w piekle. Nie ma tak, że jakiś czyn nie da skutku.
Aż za proste.
Hm? A jakieś tło tej opowieści możesz przytoczyć? Bo ja tej opowieści nie znam.
Marpa chyba skłonił Milarepe do zaprzestania tworzenia coraz to nowej negatywnej karmy, dając mu idiotyczną pracę pokazującą bezsensowność niektórych działań.

W sumie tak mi teraz przyszło do głowy, że bogaty może sobie kupic mechaniczną nogę czy coś... no może zły przykład... ale mniejsza

Lotsawa napisał :
Marpa chyba skłonił Milarepe do zaprzestania tworzenia coraz to nowej negatywnej karmy, dając mu idiotyczną pracę pokazującą bezsensowność niektórych działań.

skąd znasz taką interpretację , chyba nieoficjalną ?

Jeśli stoimy na gruncie mahajany - karmę można oczyścić. Karma nie jest obecna nigdzie indziej, tylko w tej chwili umysłu, w świadomości zwanej alaja. W tej świadomości zawarte są nasiona przyszłych zdarzeń, lecz ta świadomość jest też na bieżąco modyfikowana i na nowo warunkowana przez bieżące działania. Oznacza to, że można praktykować tak, aby nasiona złej karmy ze świadomości usunąć - poprzez praktyki skruchy, pokłony, mantry itd. To nie będzie odpłata w tym świecie, tylko oczyszczanie alaji. "Nasza karma nie ma własnej natury, lecz jest tworzona przez umysł. Jeśli nasz umysł wygasa, wygasa także nasza karma. Jeśli postrzegamy pustkę karmy i umysłu, osiągamy prawdziwą skruchę."

Pzdr
Piotr

Jeszcze jedno podejście: a może chodzi Ci o teksty motywujące do praktyki? W Korei mnisi zaczynają od studiowania takich tekstów dawnych mistrzów. Przykłady:

Wonhyo - Inspiring Yourself to Practice
The Samadhi Treatise of the Treasure King

Nie pamiętam A co? Milarepa zbrodniarz, pewnie ciągle na nowo pojawiały mu się obrazy, wspomnienia zbrodni których dokonał; cały czas tym żył, błąkał się, chodził bez celu. Aż dostał zadanie, misje, pracę która nie wymagała od niego myślenia; na podobne zasadzie chyba działają prace przymusowe w więzieniu albo lekcje w-fu w mojej byłej szkole. Zła interpretacja? Do tego dochodzi ciągłe rozczarowanie z porażki, co mu utemperowało dumę, pewnie musiał mieć niezłe mniemanie o swojej sile skoro mógł w magiczny wywoływać huragany, zabijać ludzi na odległość itp. Voila. Zupa a'La Marpa. A jaka jest oficjalna interpretacja?

Pozdrawiam

O. To pierwsze bardzo ciekawe. Właśnie tego typu szukałem. Dziękuje.

Oficjalna interpretacja jest taka , że Marpa zadał Milarepie te prace , żeby oczyścic negatywną karmę Milarepy , o ile pamiętam przez cierpienie.
Jest o tym na stronie : buddyzmwprost , w książce o Milarepie , może na Wikipedji ?
Marpa mówił że gdyby mu nie przeszkadzali menczyc Milarepy , ten tylko dzięki tym pracom osiągnoł by oświecenie.- tak czytałem w książce.
I dzięki cierpieniu zadanemu przez nauczyciela minęło aktualne niebezpieczeństwo piekła dla Milarepy.
W piekle prawdopodobnie cierpiał by milion razy bardziej.

i tu mi się pojawia 6 i 7 pytanie.
Ale tu potrzebny uczony.

Uważajcie.

Władze Papanagi, północnej prowincji Filipin, wpadły w panikę po tym, jak jeden z biczowników biorących udział w tradycyjnej wielkopiątkowej procesji zmarł na wściekliznę.

Generalnie wirus tej groźnej choroby dostaje się do krwi w drodze pokąsania lub pogryzienia przez zarażone nią zwierzę. Jednak w Wielki Czwartek i Wielki Piątek filipińskie ulice całe są skąpane we krwi. Idący w rzędach biczownicy, okładają rytmicznie swoje plecy biczem zakończonym pałeczkami z bambusa.

W celu zadośćuczynienia za grzechy lub w podzięce za uzdrowienie kogoś bliskiego, rozrywają swe ciała na miazgę. Według naocznych relacji zszokowanych obserwatorów, biczownicy krwawią ponoć tak mocno, że krew zalewa im całkowicie spodnie, a bicze niczym kropidła bryzgają nią na wszystkie strony.

To taka dygresja. Wracając do Milarepy; myślę, że cierpienie pojawiło się u niego mimochodem, bonusowo. Generalnie zły punkt ciężkości, cierpienie... no tak, ale to zależy jakie cierpienie, z czego wynika. Jak się zacznę walić młotkiem w głowę to się oczyszczę? A może to jakiś tęczowy mistrz musi mnie walic Młotem Prawości w głowę żebym się oczyścił?

Buddyzmwprost?
Myślę, że bardziej jego własna motywacja go oczyściła, a nie cierpienie które dał mu Marpa. Gdyby Marpa nie wiedział, że Milarepa jest zdolny do takiej motywacji, po co miałby mu zadawać cierpienie? Na 6 i na 7 pytania Ci odpowiedziałem. Z czym się nie zgadzasz?

Co znaczy "dzięki cierpieniu zadanemu przez nauczyciela minęło niebezpieczeństwo piekła"? To jakiś kretynizm do kwadratu, za przeproszeniem. Buddha nie mówił, że każdy ma sam osiągnąć oświecenie? Marpa mu pomógł trochę i tyle; skierował na właściwą drogę, ale motywacja w Milarepie już była zanim ten spotkał Marpę. W cierpieniu jest przecież już zawarta motywacja. Pierwszy odruch jak się człowiek sparzy to zabrać rękę.

Pozdrawiam

PS: Jestem oburzony.

Ty myślisz , że bardziej jego motywacja , ale co pisze w tym cytacie ?
Chyba interpretujesz po swojemu.
Negatywna karma oczyszcza się właśnie przez cierpienie , jeżeli nie zastosuje się metod.
W cierpieniu jest motywacja ? nie rozumiem , kombinujesz.
Uważam , ze piszesz głupoty i jeszcze mnie obrażasz.
Samobójstwo stwarza negatywną karmę- walenie młotkiem po głowie - niewiem , bo w buddyzmie są różne nauki.

Milarepa to nie Chrystus.

nie chodziło mi o to.
Widzę , że mamy inne toki myślenia.
W piekle się cierpi i wtedy wypala się negatywna karma.
Gdy ktos cierpi , wypala się jego negatywna karma.

Uważam iż zdecydowanie kategorycznie oraz mianowicie zasadniczo - nie.
Mówisz tak, jakby cierpienie było celem ścieżki buddyjskiej. To co piszesz to jest prowokacja? Nie ważne.

Weźmy hipotetyczną sytuację, jest alkoholik. Jego negatywna karma to nałóg alkoholowy; mniejsza o korzenie tej karmy. Jak ma kaca, to cierpi. Mimo to nie przestaje być alkoholikiem. Więc nic się nie wypala jego negatywna karma; chwilowo może zrobi sobie przerwę, na tydzień albo dwa, ale powraca do niego chęć napicia się.
Może kac to za małe cierpienie? Załóżmy więc, że traci prace, dom, ląduje na śmietniku. Cierpi głód, chłód; inni menele zabierają mu butelki, itp. Ja bym powiedział, że jest już w korytarzu do piekła, zdejmuje buty i wygłasza komentarze na temat stojaka na parasole, za chwilę wejdzie do salonu obejrzeć tytuły książek na półkach. Mimo to dalej kupuje alkohol; jego negatywna karma się nie wypaliła; cierpienie nic go nie nauczyło.

Inny alkoholik może by się przestraszył nadchodzącego cierpienia jakby go np. wyrzucili z pracy; ale tu weszło by w grę bezpośrednie zrozumienie, czyli zupełnie inna sprawa.
Jeszcze inny alkoholik gdyby np. miał rodzinę, mógłby zawczasu pomyśleć o nich, i w ten sposób przezwyciężyć negatywną karmę. Mógłby wypalić negatywną karmę zanim trafiłby do piekła. Ale załóżmy, że menel był na samym dnie i przestał pic, podniósł się. Sukces. Ekstra. Uzyskał wgląd w alkoholizm. Bezpośrednie doświadczenie nałogu. Teraz musi zaczynać wszystko od początku. Bezsensu. Głupota.

Chodzi mi głównie o to czy w tej rozmowie prezentujesz buddyjskie poglądy czy swoje ?

Z buddyjskiego punktu widzenia cierpienie jest tym, na czym zasadza się samsara. Gdyby prawdą było, że cierpienie oznacza oczyszczenie karmy, niepotrzebne byłyby nauki Buddy o oświeceniu, czyli inaczej – o drodze wyjścia z cierpienia. Niestety, nie jest tak, że cierpienie wyzwala (w sensie oczyszczonej, wypalonej karmy) – wyzwala odpowiednio dobrana praktyka, wyzwala konsekwentna praca, wyzwala gromadzenie właściwej karmy.
Karma to jest coś, co nieustannie się zmienia. To niekończący się (w samsarze) proces gromadzenia różnych skutków własnych działań, które stają się z kolei przyczynami następnych skutków. Cóż z tego, że któreś z karmicznych nasion dojrzeje, zamanifestuje się w postaci określonego zdarzenia i odejdzie w niebyt, skoro w kolejce czeka mnóstwo innych nasion, m.in. tych, które zasiane zostały podczas manifestowania się wcześniejszych wydarzeń związanych z poprzednimi nasionami? To nie tylko kwestia oczyszczenia karmy, to przede wszystkim kwestia powstrzymania procesu dopływania negatywnej karmy, gromadzenia dobrej, a potem budowania właściwej. Tego nie zrobisz poprzez cierpienie, wręcz przeciwnie, cierpienie może stać się przyczyną kolejnych cierpień, dopóki nie dowiesz się, co zrobić w sytuacji cierpienia, by go nie mnożyć, dopóki nie przetrenujesz zachowań pozwalających nie mnożyć. Tego m.in. uczy praktyka buddyjska.

pzdr, gt

W tym sensie motywacja, że wszystkie czujące istoty chcą być szczęśliwe, nie chcą cierpieć. Mogą więc szukać dróg wyjścia z cierpienia, mogą z nadmiaru cierpienia bardzo chcieć zmienić swoją sytuację. Nie zawsze to jednak jest możliwe. Muszą zejść się odpowiednie warunki ku temu. Wspomniane przez Ciebie piekło nie jest najszczęśliwszą okolicznością.

gt