Postanowiłem nie robić zbytniego nieporządku na forum i po prostu odświeżyć ten temat. Mam nadzieję, że trafią na niego theravadini.
Być może później wydzieli się z tego jakiś inny, oddzielny temat. Choć pytania pewnie tak ogólne, że pewnie każdy bardziej zaawansowany buddysta będzie mógł mi na nie jakoś odpowiedzieć.Wybrałem theravadę. Myślę, że będę z niej zadowolony - po tym co przeczytałem, odpowiada mi ona najbardziej. Jeśli chodzi o znajomość treści merytorycznej to już chyba nie jest z tym tak źle. Czytam artykuły na Sasana, słucham wykładów (np. Ajahna Brahma). No ale praktyka.
Pierwsza kwestia. Zacząłem od anapanasati. Żeby się nie 'wypalić' na razie nie stawiam sobie żadnych widełek czasowych. Ogólnie wychodzi mi to dość krótko, koło kilku minut. Niedługo będę chciał wydłużyć do dziesięciu. Czy taka postawa jest dobra, czy raczej powinienem od razu zacząć np. od dwudziestu minut i 'wyrobić je' cokolwiek by się działo?
Druga kwestia, to samo wewnętrzne anapanasati - gdzieś wyczytałem, że nie powinno być zupełnie ŻADNYCH myśli, w tym myśli, czy jest to nasz pierwszy, czy drugi itp. oddech - tzw. liczenie oddechów. Czy powinno się liczyć oddechy, czy to daje koncentrację czy tylko jej iluzję, a my powinniśmy jednak założyć niemyślenie o dosłownie niczym?
Trzecia kwestia - to melodia przyszłości i pewnie nie ma jednej właściwej odpowiedzi... ale, przy praktyce anapanasati, kiedy będę gotowy na rozpoczęcie vipassany? Tzn., kiedy poczuję, że już mogę rozpocząć tę praktykę?
Czwarta kwestia - myślę, że potrzebuję pewnego wsparcia, mistrza, praktyki w ośrodku. Wiadomo, że można postrzegać jako mistrzów theravadinów, których się nigdy nie widziało (sam widzę, jak niektórzy przemawiają do mnie dużo lepiej niż inni) - ale nic nie zastąpi chyba normalnego kontaktu i indywidualnego podejścia. W Polsce centrów theravady nie ma. Myślę, że pobyt, lub chociaż odwiedziny w takim centrum sporo by mi dały. Czy w Europie, lub Europie Środkowej są jakieś centra wybijające się ponad inne?
Na teraz to chyba tyle.
Z góry dziękuję za (p)odpowiedzi. Pozdrawiam! 
. Nie miałem wyboru. Co gorsza po tej 1h parę minut przerwy i z powrotem na poduszki itd. 8-10 godzin dziennie. Z silnym naciskiem na nie zmienianie pozycji po 3 dniu odosobnienia. Pierwsze 3 dni anapanasati - prawdziwy dramat. Myślałem że nie wytrzymam. Ale potem powoli, powoli robiło się coraz lepiej. (4-tego dnia zdaje się otrzymaliśmy instrukcję do vipassany). Cóż, z niewielkim wcześniejszym doświadczeniem medytacyjnym z tradycji New Age, nie mając pojęcia o buddyzmie, zapisałem się na 10 dniowe odosobnienie w tradycji U Goenka-ji. Z perspektywy czasu oceniam ten hard-core jako korzystny osobiście, aczkolwiek nie ręczę za innych joginów. Później zrobiłem jeszcze 3 w Indiach - gdzie zraziłem się do tej tradycji. Ale to na inną rozmowę. Także jeśli jesteś typem wojownika to polecam taki rzut na głęboką wodę.